جان‌فشانی کادر درمان در ۵۷ | پیکر نخستین شهید زن دانشجو کجا دفن شد؟
همشهری آنلاین- شهره کیانوش راد: بعد از سخنرانی امام در بهشت زهرا(س)، هلی‌کوپتر حامل ایشان در بیمارستانی که آن روزها با نام رضا پهلوی، شناخته می شد، فرود آمد. شلوغی و ازدحام جمعیت مانع از حرکت امام(ره) به وسیله خودرو شده بود و گروهی که عضو کمیته استقبال از امام بودند تصمیم گرفتند تا رهبر انقلاب با خودرو به محل اسکان موقت منتقل شود. بمحوطه این بیمارستان برای فرود هلی کوپتر در نظر گرفته شد. دیدار ناگهانی با امام(ره) در روز ۱۲ بهمن، شوق کادر درمان برای کمک به پیروزی انقلاب را بیشتر کرد. یکی از این دانشجویان پزشکی «عزت‌الملوک کاووسی» متولد سال ۱۳۳۷ ورودی سال ۱۳۵۶ بود که در بیمارستان امام خمینی(ره) دوره آموزشی خود را می‌گذراند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
دکتر مسعود میرشریفی، که چند ساعت قبل از شهادت عزت‌الملوک کاووسی، این دانشجوی مبارز را دیده بود، در خاطراتش از آن روزها می‌گوید: «درگیری‌های بسیاری در حوالی خیابان دماوند اتفاق افتاده بود. خبر رسید که در اثر حمله گارد شاهنشاهی، عده‌ای از مردم مجروح شده‌اند. آخرین تصویری که از شهید کاووسی در ذهنم مانده، ساعت ۹ شب و قبل از شهادت اوست و در حال کمک به مجروحانی که با آمبولانس به بیمارستان منتقل شده بودند. یادم هست که پزشکان خودشان را به خیابان دماوند می‌رساندند که سریع‌تر مراحل انتقال و مداوای مجروحان را انجام دهند. عزت‌الملوک کاووسی، دانشجوی پزشکی، ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ و حین امدادرسانی به نوجوانی که مجروح شده بود، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت نایل شد.»
با حکم امام(ره) در بیمارستان دفن شد
اما چگونه این دانشجو در بیمارستان به خاک سپرده شد؟ ماجرا از این قرار بود که جمعی از دوستانش با کسب اجازه از پدر شهید کاووسی، تصمیم می‌گیرند تا او در بیمارستان دفن کنند. پیکر او را به این بهانه که می‌خواهند به شهرستان منتقل کنند، از سردخانه بهشت زهرا(س) تحویل می‌گیرند و روبه‌روی ساختمان مرکز تصویربرداری کنونی که قبلاً زمین هلی‌کوپتر بود، دفن می‌کنند. بر سر سنگ مزار او حک شده است که این شهید با مجوز امام خمینی(ره) در بیمارستان دفن شد.
دکتر مرضیه وحید دستجردی، از دوستان شهید کاووسی در بخشی از خاطراتش می‌گوید: «کاووسی چند روز قبل از شهادتش سخت درگیر کمک‌رسانی به مردم بود. در یکی از بیمارستان‌های تهران او را رنجور و خسته دیدم و گفتم: چه می‌کنی؟ گفت: مجروح خیلی زیاد بود. پرسیدم: تا صبح بیدار بودی؟ جواب نداد. گفتم: کار مجروحان چه شد؟ گفت: همه را پانسمان کردم. گفتم: بعد از آن کجا بودی و چه کردی؟ جوابی نیامد. ظاهراً بعد از آن به آشپزخانه بیمارستان رفته و ظرف‌ها را می‌شوید، زمین را تمیز می‌کند…»
زندگینامه شهیده «عزت‌الملوک کاووسی» با نام «طبیبان قدسی» از سوی انتشارات سازمان بسیج جامعه پزشکی به چاپ رسیده و جعفر گلشن روغنی و افسانه لک، زندگینامه این شهید و خاطرات پزشکان از کاووسی را گردآوری کرده‌اند.
در بخشی از این کتاب آمده که عزت الملوک کاووسی، عاشق خدمت به محرومان بود و به دورافتاده‌ترین و محروم‌ترین محله‌های تهران می‌رفت. کودکان پرورشگاه، مردم محروم جنوب شهر، زاغه‌نشینان و چادرنشین‌های حلبی آباد و کارگران کوره‌پزخانه‌های جنوب شهر این پزشک وظیفه شناس را می‌شناختند.
