نقش زنان باستانی ایران با نگاه امروز در آثار این زن نقاش ایرانی خیره کننده است
به گزارش همشهری‌آنلاین، نمایشگاه نقاشی انفرادی «هلیا سلمانی» از روز ۱۶ آذر در گالری «کاما» تهران در حال برگزاری است و تا ۲۱ آذر ادامه دارد. این دومین نمایشگاه انفرادیِ این نقاش ۳۸ ساله است که در تهران برگزار می‌شود. آثار سلمانی تا امروز در حدود ۶۰ نمایشگاه داخلی و خارجی به نمایش درآمده‌اند.
هلیا سلمانی در آثار خود که عنوان «نامیرا» را برای آنها انتخاب کرده، حیات پس از مرگ و انسانی که هرگز از بین نخواهد رفت را به تصویر کشیده است. در آثار این نقاش جوان، زن یک عنصر ثابت است که در بیشتر آثارش با وجه حیوانی ترکیب شده‌اند و استعاره‌ای از احساسات پیچیده انسانی هستند. در اکثر آثار هلیا ماهی نمود برجسته‌ای دارد که به گفته خود این هنرمند، نقش برجسته ماهی‌ها نمادی از باروری زن و زمین است.
این نقاش به همشهری‌آنلاین می‌گوید: «نقش ماهی، نشان از اولین عنصر به وجود آمده‌ی دوره‌های زمین‌شناسی دارد و البته به واسطه اقلیم زندگی خودم، نقش ماهی در کارم به وفور پیدا است.» و سیمرغ که نماد خرد و بلندپروازی است. به خصوص آنجا که با پیکره‌ی زن در هم آمیخته است.
سلمانی می‌گوید: «فیگورها همگی نشان از عالم بالا و ملکوت می‌دهد و برگرفته از نگارگری ایرانی است. و نقش‌مایه‌هایی مانند جواهرآلات، بدن فیگورها را که همگی زن هستند، در برگرفته است و این خود نمادی از پوشش در هنر اسلامی – ایرانی است.»
پوشاندن زن با جواهر قیمتی و تزئینی نیز برای این است که این هنرمند، زن را نماد زیبایی جهان می‌داند. در آثار این نقاش، تاثیر اسفنکس‌های دوره هخامنشی پیدا است. این هنرمند در آثارش که ترکیب طراحی و نقاشی هستند و با تکنیک رنگ روغن خلق شده‌اند، از عناصر باستانی ایرانی بهره گرفته و عمده نقوش، برگرفته از جواهر دوره اشکانی، ساسانی و هخامنشی هستند.
شهرام زعفرانلو، تحلیلگر و پژوهشگر هنر درباره آثار هلیا سلمانی می‌گوید: «آثار هلیا سلمانی سراسر چالش، تحرک، دگرگونی، سیالیت و تعلیق است. تمایل به رهاشدگی ابدی در بی‌زمانی مطلق، دیوارهای محدودیت و تعلقات را درمی‌نوردد و مرگ و نوزایی را فریاد می‌زند. هستی آن، آبی است که پادشاه حیات آن ماهی است. انسان، حاصل رشد و نمو است و روح و جسمانیت انسانی، فرآورده‌ی متعالی و نهایی این شرایط و فرایند است. تن‌های منعطفِ در حال تکوین، از فروپاشی و حیات مرگ به زیستی منتج می‌شوند که نویدبخش آفرینش در بطن خلاقیت است. پیچیدگی نه در تعدد عناصر، بلکه در ترکیبات پیکره‌ها و فرارَوی از واقع‌نمایی بی‌معنا، نهفته است. فرم بی‌احساس و سرد چهره‌ی ماهی که همه چیز را گنگ و معلق می‌سازد، میل جستجوگر ما را به زیر هر فلس تن ماهی رهنمون می‌شود تا راز و رمزی از درونیاتش را دریابیم. چنین بافندگی تن را در سایر کالبدهای زایشگر آثار این هنرمند می‌توان دید و ناخواسته کنجکاو و حیران شد.»
هلیا سلمانی متولد سال ۱۳۶۵ ساری است و دارای فوق لیسانس نقاشی از دانشگاه هنر تهران است. او در هنر تجسمی نقاشی حدود ۲۰ سال سابقه دارد. او در حال حاضر علاوه بر تدریس خصوصی نقاشی، مدرس دانشگاه هنر دانشگاه الزهرا، مدرس دانشگاه شریعتی و دبیر آموزش و پرورش است.